Reportaż – to jest moja gra

22 stycznia, 2025

Jest rok 1986. Zaczynam zbierać znaczki. W podstawówce zapisuję się do klubu filatelistów i chociaż po urodzeniu prawie mieszkałem w ciemni, a do szkoły jeżdżę na rowerze, który dostałem, a jakże na Pierwszą Komunię Świętą, to klasery, to jest moja…

Jakieś dwa lata później zaczynam zbierać puszki. Puszki wszelakiej maści z wszelakich miejsc. Odwiedzałem nawet dzikie wówczas i wszechobecne wysypiska śmieci, i chociaż odwiedzam je na rowerze, to puszki, to jest moja…

Pod koniec podstawówki rodzice zapisują mnie do klubu tenisa ziemnego Naprzód 23 Rydułtowy. Moja popularność w szkole strzela do góry. I mimo, że na treningi uczęszczam często rowerem, a wszystkie wycieczki, czy to szkolne, czy rodzinne, i wszelkie imprezy obsługuję fotograficznie kompaktem na film 35 mm, to gra w Klubie Mistrza Polski w tenisie, to jest moja…

W Roku 1993 zapragnąłem grać na gitarze. Nauczyłem się. Grałem całkiem nieźle i mimo, że koledzy i koleżanki z liceum kojarzyli mnie z aparatem, a na lekcje bardzo często jeździłem rowerem, to muzyka to jest moja…

Koniec lat dziewięćdziesiątych to matura, studia, miłość, praca. Moja dziewczyna, a obecna żona, ta z którą 4 lata spędziłem w szkolnej ławce, za pierwsze swoje zarobione pieniądze w zagranicznej, sezonowej pracy kupuje mi lustrzankę. Canon EOS 3000. Tłumaczy całą instrukcję na polski. Mam ten aparat do dziś. Analog. I mimo tego, i mimo, że na randki jeżdżę kilkanaście kilometrów rowerem to dalej nie wiem, że to jest moja…

Później życie dorosłe, 2007 dziecko, wir pracy i kilka cyfrowych lustrzanek i rowerów później trafiam do szpitala. Udaje się wyjść. Rozpoczynam pracę nad sobą. Stawiam w końcu na rower. Tracę blisko 40 kg wagi. Kondycja rośnie niesamowicie. Wygrywam zawody kolarskie… Czy to jest moja…?

2020 rok. Pandemia. Bardzo trudna decyzja o rezygnacji ze świetnej pracy geodety. Córka mnie potrzebuje.

Koniec 2021 roku i druga trudna decyzja – zmiana systemu. Po 22 latach używania EOS’a przechodzę do FujiFilm. To bardzo dobra decyzja. Teraz już wszędzie zabieram aparat. Chce się fotografować, chce się żyć. Tym samym kończę 45 lat poszukiwań i dowiaduję się, że fotografia i kolarstwo To Jest Moja Gra.

Leave a Reply